| On the Principles of Political Economy and Taxation David Ricardo (1817) | |||
| Downloading books is available only for authorized users | |||
| Downloading books is available only for authorized users | |||
| Siyasal İktisadın ve Vergilendirmenin İlkeleri | On the Principles of Political Economy and Taxation | ||
| Yazarın Önsözü | ORIGINAL PREFACE | ||
| Yeryüzünün tüm ürünleri, dünya üzerinde emek, makine ve sermayenin bir arada kullanılması sonucu elde edilen her şey, toplumdaki üç sınıf arasında bölüşülür; bu üç sınıf, toprağın maliki, toprağı ekmede gereken mal mevcudu ya da sermayenin sahibi, son olarak da çalışmalarıyla toprağı işleyen emekçiler olarak adlandırılır. Bununla birlikte, toplumun geldiği aşamaya göre, yeryüzünün toplam ürününden bu sınıfların her birine rant, kâr ve ücret adları altında dağılan payların oranları da bir hayli farklı olacaktır; toprağın gerçek bereketi, sermaye ve nüfus yoğunlaşması, beceri, ustalık ve ekimde kullanılan araçlar dağılımda belirleyicidir. Söz konusu dağılımı düzenleyen yasaların saptanması, Siyasal İktisat’ın temel sorunudur: Turgot, Stuart, Smith, Say, Sismondi ve başkalarının çalışmaları bu bilimi geliştirmiş olsa da, henüz rant, kâr ve ücretlerin doğal hareketinin nasıl olduğuna ilişkin pek az doyurucu bilgi sağlanabilmiştir. Bu arada, 1815 yılında hem Bay Malthus’un Inquiry into the Nature and Progress of Rent / Rantın Doğası ve Gelişimi Üzerine Bir İnceleme’sinde hem de Oxford University College’dan bir akademisyenin Essay on the Application of Capital to Land / Sermayenin Toprağa Uygulanması Üzerine Bir Deneme adlı çalışmasında, ranta ilişkin doğru öğreti, neredeyse aynı zamanda dünyaya duyurulmuştur; böyle bir öğretiyi bilmeksizin, servetin gelişiminin kâr ya da ücretler üzerinde doğuracağı sonuçları anlamak ya da vergilendirmenin –özellikle de topraktan doğrudan sağlanan malların vergilendirilmesinin– toplumun farklı sınıfları üzerindeki etkilerini doyurucu biçimde gözlemleyebilmek olanaksız olurdu. Adam Smith ve beraberinde andığım öbür yetenekli yazarlar ise rantı belirleyen ilkeleri doğru biçimde göremedikleri gibi, bana kalırsa, pek çok önemli hakikati de gözden kaçırmışlardır; bu da ancak rant konusu bütünüyle anlaşıldıktan sonra fark edilebilecektir. Söz konusu eksikliği kapamak için elinizdeki kitabın yazarının sahip olduğundan çok daha üstün yetenekler gerekir; ama konusuna titizlikle kafa yormuş, yukarıda sözü edilen seçkin yazarların çalışmalarının yardımını görmüş, özellikle de geçtiğimiz birkaç yılın günümüz kuşağına sunduğu zengin olgularla dolu değerli bir deneyimden geçmiş olan bu satırların yazarı da, kâr ile ücretler üzerine ya da vergilerin işleyişi üzerine görüşlerini açıklamasına haddini bilmezlik olarak bakılmayacağını ummaktadır. Eğer bu yazarın doğru addettiği ilkeler gerçekten de doğru bulunursa, bunları tüm önemli sonuçlarına dek izlemek, ondan çok daha yetenekli başka kimselere düşecektir. Yerleşik kanılarla mücadelesinde yazar, Adam Smith’in yazılarında, artık bir mesafe konulmasını gerekli gördüğü pasajlara gönderme yapmayı özellikle uygun bulmuştur; bununla birlikte, Adam Smith’in o derin yapıtının, Siyasal İktisat biliminin önemine inanan herkeste haklı olarak uyandırdığı hayranlığı, bu kitabın yazarının paylaşmadığı sanılmamalıdır. Aynı düşünceler, Bay Say’ın olağanüstü yapıtları için de geçerlidir; Bay Say, hem Smith’in ilkelerini haklı olarak takdir etmiş ve uygulamış olan Kıta Avrupası yazarları arasında en öndedir, hem de bu parlak ve yararlı sistemi Avrupa uluslarına tanıtmak için tüm diğer Kıta Avrupası yazarlarının toplamından daha fazla iş yapmıştır; hatta bunların da ötesinde, söz konusu bilime daha mantıksal, daha öğretilebilir bir düzen vermeyi başarmış, açtığı özgün, sağlam ve derin tartışmalarla onu zenginleştirmiştir. Bununla birlikte, okuduğunuz satırların yazarı Bay Say’a ne kadar saygı duysa da, bu iktisatçının Economie Politique kitabından, diğer görüşleriyle çelişen bazı parçaları, bilimin çıkarına olduğunu düşündüğü bir özgürlükle yorumlamaktan kendini alıkoymayacaktır. | THE produce of the earth—all that is derived from its surface by the united application of labour, machinery, and capital, is divided among three classes of the community, namely, the proprietor of the land, the owner of the stock or capital necessary for its cultivation, and the labourers by whose industry it is cultivated. But in different stages of society, the proportions of the whole produce of the earth which will be allotted to each of these classes, under the names of rent, profit, and wages, will be essentially different; depending mainly on the actual fertility of the soil, on the accumulation of capital and population, and on the skill, ingenuity, and instruments employed in agriculture. To determine the laws which regulate this distribution is the principal problem in Political Economy: much as the science has been improved by the writings of Turgot, Stuart, Smith, Say, Sismondi, and others, they afford very little satisfactory information respecting the natural course of rent, profit, and wages. In 1815, Mr. Malthus, in his Inquiry into the Nature and Progress of Rent, and a Fellow of University College, Oxford, in his Essay on the Application of Capital to Land, presented to the world, nearly at the same moment, the true doctrine of rent; without a knowledge of which it is impossible to understand the effect of the progress of wealth on profits and wages, or to trace satisfactorily the influence of taxation on different classes of the community; particularly when the commodities taxed are the productions immediately derived from the surface of the earth. Adam Smith, and the other able writers to whom I have alluded, not having viewed correctly the principles of rent, have, it appears to me, overlooked many important truths, which can only be discovered after the subject of rent is thoroughly understood. To supply this deficiency, abilities are required of a far superior cast to any possessed by the writer of the following pages; yet, after having given to this subject his best consideration—after the aid which he has derived from the works of the above-mentioned eminent writers—and after the valuable experience which a few late years, abounding in facts, have yielded to the present generation—it will not, he trusts, be deemed presumptuous in him to state his opinions on the laws of profits and wages, and on the operation of taxes. If the principles which he deems correct should be found to be so, it will be for others, more able than himself, to trace them to all their important consequences. The writer, in combating received opinions, has found it necessary to advert more particularly to those passages in the writings of Adam Smith from which he sees reason to differ; but he hopes it will not, on that account, be suspected that he does not, in common with all those who acknowledge the importance of the science of Political Economy, participate in the admiration which the profound work of this celebrated author so justly excites. The same remark may be applied to the excellent works of M. Say, who not only was the first, or among the first, of continental writers who justly appreciated and applied the principles of Smith, and who has done more than all other continental writers taken together to recommend the principles of that enlightened and beneficial system to the nations of Europe; but who has succeeded in placing the science in a more logical and more instructive order; and has enriched it by several discussions, original, accurate, and profound.1 The respect, however, which the author entertains for the writings of this gentleman has not prevented him from commenting with that freedom which he thinks the interests of science require, on such passages of the Economie Politique as appeared at variance with his own ideas. | ||
| Next chapter | |||